به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، افزایش گرایش مردم به فضاهای سبز یکی از مهم‌ترین و مثبت‌ترین پیامدهای شیوع بیماری کووید -۱۹ به شمار می‌رود که به انجام اقدامات زیادی از سوی برنامه‌ریزان شهری منجر شده است. یکی از مهم‌ترین استراتژی‌هایی که تا کنون در این زمینه مطرح شده، افزایش تنوع زیستی تا سال ۲۰۳۰ در سراسر جهان بوده است تا از این طریق نبود تعادل بین جمعیت و دسترسی به فضاهای سبز را جبران کند. در واقع گسترش شیوع ویروس کرونا باعث شد مقامات از کمبود دسترسی مردم به هوای پاک آگاه شوند و برای افزایش فضاهای سبز، بیش از پیش تلاش کنند. این در حالی است که بر اساس پیش‌بینی‌های مربوط به شهرنشینی، تا سال ۲۰۳۰ هر هفته حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر بر جمعیت شهرها افزوده می‌شود و این امر نیاز به زمین برای احداث محل سکونت مهاجران را افزایش خواهد داد.
ظهور ویروس کرونا در جهان باعث شد درک بشر در مورد کار، حمل و نقل، مصرف و آداب شهرنشینی تغییر پیدا کند و نگرش او نسبت به توسعه پایدار شهری را طی چند دهه اخیر، به طور چشمگیری تحت تأثیر قرار دهد. گزارشات حاکی است شهرهایی با تراکم جمعیت بالا، نسبت به سایر نقاط کم‌جمعیت اطراف خود، در مقابل انتشار کرونا بیشترین آسیب را متحمل شده‌اند که این امر تا حدودی می‌تواند در پی وجود تعداد زیاد افراد در خانه‌های مسکونی و افزایش فشار بر سیستم‌های مراقبت سلامت اتفاق افتاده باشد. این در حالی است که در شهرهای کم‌جمعیت، مردم اکنون با نگرانی‌های کمتری از وسایل حمل و نقل عمومی بهره می‌برند و به فضاهای عمومی دسترسی دارند.
طراحی دوباره شهرها، رویکردی برای حل بحران‌های تغییرات اقلیمی و کمبود طبیعت
گسترش ویروس کرونا در کنار تمام لطمه‌هایی که به زندگی بشر و شهرنشینی زده، مزایایی نیز داشته است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به تمرکز بیشتر انسان‌ها و مقامات محلی بر دو بحران حاکم بر کره خاکی، یعنی تغییرات آب و هوایی و کمبود فضاهای سبز اشاره کرد. بنابراین مجمع جهانی اقتصاد خطرات ناشی از مسائل زیست‌محیطی و گسترش ویروس کرونا را جزء پنج موضوع اصلی سال ۲۰۲۱ قرار داده و به بررسی دقیق آن‌ها پرداخته است.
بدون شک تا زمانی که نابرابری‌های اجتماعی_اقتصادی به طور جدی بررسی نشود، هیچ گونه اقدامی در جهت اهداف سلامت جهانی با موفقیت روبرو نخواهد شد. در واقع مقامات رسمی ابتدا باید زندگی شهری را برای سازگاری بیشتر با نیازهای آینده، از نو طراحی کنند تا با سرمایه‌گذاری در آن، بحران‌های آب و هوایی، تفاوت زیستی و نابرابری را برطرف کنند.
بسیاری از محققان بر این باورند که اگر افزایش طبیعت در شهرها یک مسئله جدی در نظر گرفته شود، آنگاه تا سال ۲۰۳۰ سالانه چیزی حدود سه تریلیون دلار به سود تجارت شهری افزوده می‌شود و ۱۱۷ میلیون شغل جدید نیز به وجود می‌آید.
برنامه‌ریزان کشور کلمبیا، با بالاترین سطح تنوع زیستی در جهان، نوآوری‌هایی جالب توسعه داده‌اند که نه تنها باعث حفظ طبیعت در شهرها شده، بلکه بهبود رفاه شهروندان را در پی داشته است. این افراد به ترویج رویکرد " تولید در حین مصرف و مصرف در حین تولید" در میان شهروندان خود پرداخته و از این طریق، آنان را به گسترش و حفظ مزارع کشاورزی در محله‌های اطراف خود سوق داده‌اند.
شهرهایی با تنوع زیستی تا سال ۲۰۳۰
مجمع اقتصاد جهانی رویکرد جدیدی برای افزایش تنوع زیستی در شهرها تا سال ۲۰۳۰ ارائه داده است که بر اساس آن فرضیه‌های مختلف توسط ۲۵ متفکر و متخصص مورد چالش قرار می‌گیرد، نگرش‌هایی استراتژیک به وجود می‌آید و اقدامات سرمایه‌گذاران مختلف برای ایجاد تعادل بین مردم و شهرهای دارای طبیعت بررسی می‌شود.
افزایش تعداد فضاهای سبز و در دسترس بودن آن‌ها برای تمام اقشار جامعه از مهم‌ترین مؤلفه‌های تأثیرگذار برای برنامه‌ریزی شهری تا ۱۰ سال آینده است؛ شیوع بیماری کرونا تاکنون باعث تسریع روند ایجاد فضاهای سبز در اکثر شهرهای جهان شده است به طوری که از این ویروس به عنوان ناجی فضای سبز شهری یاد می‌شود.
زندگی و توسعه شهری از پیچیده‌ترین سیستم‌های مدرن به شمار می‌رود که هیچ سرمایه‌گذار یا گروهی با رویکردهای خود، به تنهایی نمی‌تواند در آن تغییری به وجود آورد. در واقع، برنامه‌ریزان و طراحان شهری با تلفیق تخصص‌ها، نگرش‌های خود و رویکردهای کارآفرینانه می‌توانند الگویی برای توسعه پایدار شهری به وجود آورند.
نظر شما