به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در سال ۲۰۱۲ مقامات رسمی شیکاگو، کلانشهری در ایالات متحده آمریکا واقع در ایالت ایلینوی، تصمیم گرفتند تا ۱۰ سال آینده میزان مرگ‌ومیر ناشی از تصادفات جاده‌ای را به صفر برسانند. اگرچه مسئولان ایالات متحده هیچ نامی برای اقدام خود انتخاب نکردند، اما تصمیم خود را با الهام از "هدف صفر" کشور سوئد اتخاذ کرده بودند؛ حدود ۱۵ سال قبل از این که مقامات آمریکایی تصمیم بگیرند میزان تلفات جاده‌ای را به حداقل برسانند، مسئولان در کشور سوئد "هدف صفر" را در پیش گرفته بودند که براساس آن این کشور به کم‌ترین میزان مرگ ترافیکی در سراسر جهان دست یافت.
هفت سال پس از اجرای این رویکرد در سوئد، مسئولان در بسیاری از شهرهای ایالات متحده آمریکا تصمیم گرفتند راهکار مشابه را در پیش گیرند و میزان مرگ‌های ناشی از تصادفات را به حداقل برسانند. این افراد صدها میلیون دلار هزینه کردند تا خیابان‌ها را از نو بسازند، ترافیک جاده‌ای را به حداقل برسانند، استفاده از خودروهای شخصی را کاهش دهند، کمپین‌های افزایش آگاهی عمومی مردم را راه‌اندازی کنند و از رانندگان بخواهند با سرعت مطمئنه در خیابان‌ها و معابر رانندگی کنند.
اگرچه بسیاری از شهرهای آمریکایی موفقیت زیادی در زمینه دستیابی به "هدف صفر" داشتند و توانستند نمودار افزایشی خود را به شکل خمیده درآورند، با این‌حال مسئولان در بسیاری از شهرها به دنبال تغییر وضعیت حمل‌ونقل بودند و در اقدامات خود سهولت رانندگی را مقدم بر امنیت سایر کاربران جاده می‌دانستند. در نتیجه در سال ۲۰۱۳، میزان مرگ‌ومیر در میان عابران به میزان ۳۰ درصد و در دوچرخه‌سواران به میزان ۱۴ درصد افزایش یافت. در پنج شهری که مورد مطالعه قرار گرفت، شیکاگو، لس‌آنجلس و واشنگتن دی.سی. با افزایش مرگ‌های جاده‌ای مواجه شدند و منحنی سانفرانسیسکو و نیویورک تقریبا به نقطه صفر نزدیک شد اما در چند سال اخیر مرگ دوچرخه‌سواران در این دو شهر افزایش کمی داشت.
عوامل متعددی نظیر قیمت پایین سوخت گاز که منجر به افزایش میزان رانندگی می‌شود، استفاده از ابزارهای سرگرم‌کننده دیجیتالی در حین رانندگی و افزایش محبوبیت بعضی خدمات حمل‌ونقل باعث شد مسئولان در شهرهای امریکایی در اجرای "هدف صفر" باشکست مواجه شوند. در ادامه به برخی از نواقص در اجرای رویکرد صفر و راه حل‌ها در بعضی از شهرهای آمریکا پرداخته می‌شود.
شیکاگو
اگرچه مسئولان کلانشهر شیکاگو اولین کسانی بودند که اجرای "هدف صفر" در ایالت متحده را بیان کردند، بااین حال تا پنج سال پس از اعلام هدف خود در سال ۲۰۱۲، هیچ طرح مشخصی برای حذف سوانح ترافیکی پیاده نکردند. از طرفی با وجود این که آمار تعداد مرگ‌های ناشی از سوانح رانندگی برای سال‌های متمادی در اداره پلیس حفظ می‌شود، با این حال مسئولان شیکاگو در سال ۲۰۱۷ به جای انجام هر اقدام مفید دیگری به جمع‌آوری داده‌ها در این خصوص پرداختند.
در سال ۲۰۱۶، مجریان قانون محلی از مقامات رسمی شهر شیکاگو خواستند طرح ده ساله کاهش تلفات جاده‌ای را از نو پایه‌ریزی کند و اقداماتی جدی در این خصوص انجام دهد. در نتیجه این تصمیم، زیرساخت ۳۰۰ تقاطع شهری بهبود یافت و مسیرهایی ایمن برای عابران پیاده به وجود آمد. علاوه‌براین، مسئولان شهر تعدادی تجزیه و تحلیل منتشر کردند که حاکی از تاثیرات منفی خشونت ترافیکی بر زندگی مردم آفریقایی_آمریکایی و جوامع رنگین پوست بود. در نتیجه دولت با همکاری مردم تلاش کردند مسیرهای پرخطر را بهبود بخشند که این اقدام بیش از شش میلیون دلار هزینه در برداشت.
واشینگتن، دی.سی.
در اواخر سال ۲۰۱۵، مقامات رسمی شهر واشینگتن دی.سی. برنامه اجرایی خود را منتشر کردند که براساس آن متعهد شده بودند تا پایان سال ۲۰۲۴ میزان تلفات جاده‌ای را به صفر برسانند. از آنجا که در آن سال شمار کشته شدگان ناشی از سوانح رانندگی نسبتا پایین بود، در نتیجه پیش‌بینی می‌شد دسترسی به "هدف صفر" امکانپذیر باشد. با این حال اعتماد به نفس بیش از حد مسئولان باعث شد این افراد اقدام خاصی در این خصوص انجام ندهند و همه چیز به تعهدات کلامی آن‌ها خاتمه یابد.
تا چهار سال بعدی، مقامات رسمی هیچگونه طرح رسمی برای کاهش تلفات جاده‌ای ارائه ندادند حتی تلاش‌هایی که برای بهبود خیابان‌ها در جهت حفظ امنیت عابران انجام داده‌بودند، ناتمام باقی ماند؛ مخالفت گروه‌های اجتماعی و کم‌کاری مسئولان حمل‌ونقل از مهم‌ترین علل شکست این طرح بشمار می‌رود. در سال ۲۰۱۸ تعدا ۳۶ نفر از ساکنان شهر واشنگتن دی. سی جان خود را در سوانح ترافیکی از دست دادند که این تعداد در یک دهه اخیر بی‌سابقه بود. آمار نشان داد که بیشتر تصادفات و تلفات رانندگی در محله‌هایی که جمعیت سیاهپوست زیادی داشتند، اتفاق افتاده بود.
در پاییز سال گذشته، پس از تلفات زیادی که رانندگی به دنبال داشت، شهردار واشینگتن قول داد تلاش‌های "هدف صفر" را از نو طراحی کند. از جمله مهم‌ترین اقداماتی که شهردار در این خصوص انجام داد می‌توان به ایجاد موانع جدید در مسیرهای دوچرخه‌سواری، ایجاد دست‌اندازها در نزدیکی مدارس، محدودیت سرعت در بسیاری از خیابان‌ها و اختصاص بخشی از خیابان‌های پرتردد به اتوبوس‌ها اشاره کرد.
لس‌آنجلس
لس‌آنجلس، دومین شهر بزرگ در ایالات متحده امریکا، که به استفاده زیاد شهروندان از اتومبیل معروف است، بیشترین میزان مرگ‌ومیر ناشی از سوانح رانندگی را به خود اختصاص داده است؛ در سال ۲۰۱۶ میزان تعداد مرگ‌های ترافیکی در این شهر دوبرابر تعداد تلفات جانی ناشی از سوانح رانندگی در شهرهای سانفرانسیسکو، شیکاگو ونیویورک بود که بیشتر این تلفات در محله‌های سیاهپوست نشین اتفاق افتاد.
در سال ۲۰۱۵، شهردار لس‌انجلس بخشنامه‌ای منتشر کرد که بر اساس آن از مقامات شهری خواسته بود هدف حذف تلفات ترافیکی را تا سال ۲۰۲۵ دنبال کنند. بااین حال، هیچ کاهش چشمگیری در مرگ‌های ترافیکی مشاهده نشد؛ از زمان اجرای طرح "هدف صفر" تصادفات مرگبار به میزان ۳۰ درصد و تعداد عابران پیاده کشته شده در سوانح رانندگی از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ به میزان ۷۵ درصد افزایش یافت.
مرگ‌های ناشی از سوانح رانندگی ناشی از نقص اقدامات دولتی نبود چرا که مسئولان لس‌انجلس اقدامات مثبت زیادی در جهت ایمن‌سازی خیابان‌ها، بهبود پیاده‌راه‌ها، ایجاد دست‌اندازها برای کاهش سرعت خودروها و نصب علائم رانندگی در تقاطع‌های پرخطر انجام داده بودند بااین حال، بعضی عوامل نظیر قوانین محدوده سرعت دولتی، افزایش تردد خودورها و ایجاد ترافیک‌های سنگین خارج از کنترل شهرداری است.
نظر شما