به گزارش خبرگزاری ایمنا، حال کاش فقط همین سوالات و رفتارها بود! با دویدن دنبال توریست و دست گرفتن و عکس های زوری شان دیگر چه کنیم!
اگر خودتان هم به عنوان یک توریست وارد کشوری می‌شدید، آیا خوشتان می‌آمد تا دیگران خیره به شما نگاه کنند، شما را با انگشت اشاره به یکدیگر نشان دهند و یا دنبالتان راه بیفتند! قطعا چنین رفتارهایی هم برای شما نیز آزار دهنده است.
ما ایرانی ها از حیث اینکه سالانه میزبان توریست های غیر ایرانی بسیاری هستیم باید همواره مراقب رفتار و کردارمان در مقابل آن ها باشیم چرا که به اندازه کافی تبلیغات منفی در سطح بین المللی علیه گردشگری در ایران وجود دارد پس این وظیفه ما است که حداقل با رفتارهای خودمان، سد راه این دیدگاه های منفی بشویم. هرچند در بحث مهمان نوازی حرف اول را در دنیا می‌زنیم اما هنوز آداب خاصی هست که باید هنگام مواجهه با یک توریست غیر ایرانی رعایت کنیم و متاسفانه هنوز که هنوز است نتوانسته ایم در بحث برخورد صحیح با توریست های غیرایرانی کاملا موفق جلوه کنیم.
خواندن بروشورهایی که به توریست ها پیش از ورود به ایران داده می شود، گاهی خجالت آور است؛ مثلا به آن ها توصیه می‌شود که هیچ گاه همه پول خود را جلوی ایرانیان نشمرند چرا که ممکن است هنگام خرید مبلغی غیر واقعی به آن ها اعلام شود و یا با اصرار به "چنج کردن" پول هایشان مواجه شوند. در مثالی بدتر اینکه به مردها و خانم های توریست تذکر داده می شود که تا جای ممکن با جنس مخالف خود مصاحبت نکنند! و این مورد بیشتر در مورد خانم های توریست صدق می‌کند که به آن ها اکیدا توصیه می‌شود دعوت افراد را برای اقامت و یا وقت گذرانی قبول نکنند! این یعنی چه؟ یعنی قبلا، قطعا خاطرات ناخوشایندی برای توریست های خانم در این رابطه اتفاق افتاده است که چنین توصیه نامه هایی برای افراد بعدی تدارک دیده می‌شود.
باید قبول کرد که فرهنگ پذیرش توریست امری است که شاید هنوز در ایران جا نیفتاده است. منظور از فرهنگ میزبانی چیست؟ یعنی هنگام برخورد با یک گردشگر، فرهنگ اجتماعی کشور او را در نظر بگیریم. هرچند این یک حقیقت است که اغلب گردشگران برای درک همین تفاوت های فرهنگی به مقاصد مورد نظرشان وارد می‌شوند اما نباید هیچ گاه اجازه داد که این تفاوت ها به تجاوز فرهنگی تبدیل شود. برای مثال شما با یک توریست اهل خاورمیانه و بخصوص اهل کشورهای عربی می‌توانید در برخورد اول دست دهید و روبوسی کنید اما چنین چیزی هنگام برخورد با یک توریست غربی، امری نه چندان خوشایند به شمار می‌رود؛ در عوض شما تنها با یک لبخند می‌توانید اعتماد وی را جلب کنید.
حریم خصوصی فیزیکی نیز از دیگر نکاتی است که باید همواره در رابطه با توریست های غربی رعایت کرد چرا که برای آن ها مفهومی بسیار متفاوت تر از آنچه در ایران هست، تعریف شده است. آرژانتینی ها و رومانیایی ها به ترتیب کمترین و بیشترین فاصله حریم فیزیکی شخصی را در دنیا به خود اختصاص داده اند؛ این یعنی در برخورد با آرژانتینی ها می توانید کمترین فاصله بدنی را به راحتی داسته باشید اما در برخورد با یک رومانیایی بهتر است بیش از یک متر فاصله داشته باشید. یا اگر قرار است با یک هندی سفر کنید بهتر است فاصله های بدنی تان را از یکدیگر دور نکنید چرا که این کار را نوعی بی احترامی می‌دانند!
اگر در کشور خودمان در صف خودپرداز گوش به گوش یکدیگر می ایستیم و چه بسا پول های دریافتی دیگران را نیز یواشکی می شماریم، باید بدانیم که این رفتار برای یک فرد غربی نه تنها یک نقض حقوق شهروندی محسوب می شود که حتی می تواند به شکایت دادگاهی نیز ختم شود. همواره باید در نظر داشت که در اکثر مواقع این فرهنگ کشور مقصد است که حضور توریست را دلپذیر و یا از سویی دیگر به خاطره ای ناراحت کننده تبدیل می کند.
در سال ۲۰۰۸ شهر پاریس از حیث گردشگری افت قابل توجهی را به علت کساد اقتصادی تجربه کرد. در این برهه، سازمان گردشگری پاریس تنها راه چاره را در خود پاریسی ها یافت! در این سال بر اساس پروژه ای به نام کمپین لبخند، پاریسی ها تشویق شدند تا همواره در مواجهه با توریست ها لبخند به لب داشته باشند تا با این کار حس امنیت و نوع دوستی خود را به آن ها نشان دهند؛ البته همراستا با این کمپین، سراسر شهر و بخصوص گذرگاه های مترو که بیشترین استفاده را توسط توریست ها داشتند به زیباترین و سرزنده ترین وجه سازماندهی شدند و به این ترتیب پاریس بی رونق آن روزها، امروزه به یکی از ۱۰ مقصد برتر گردشگری جهان تبدیل شده است.
اما در ایران هنوز راه زیادی را باید برای نهادینه کردن فرهنگ میزبانی از توریست پیمود چرا که در بعضی مواقع این نه خود توریست بلکه هم وطنان ایرانی خودمان هستند که وجه ملی یکدیگر را خراب می کنند؛ مثلا همین که توریستی می خواهد از اصفهان دیدن کند، می گویند "حواست باشد اصفهانیا خسیس هستند و بهت جنس می اندازند" اگر به تهران برود می گویند حواست باشد تهرانی ها "قالتاق" هستند و سرت کلاه می گذارند.
اگر بخواهد به غرب برود می گویند احتیاط کن "آنطرف ها امن نیست! " شاید این جملات برای شمای ایرانی شوخی معمول روزانه به نظر برسد اما همین چند کلمه برای توریستی که سفیر انتقال فرهنگ کشور ما است، ذهنیت مسمومی را می‌سازد و به این ترتیب همین ذهنیات و تجربه های خود را به طور خودکار به سایر هموطنان خود نیز انتقال خواهد داد. باید به این حقیقت واقف باشیم که هر توریست یک دوربین زنده است که می تواند فرهنگ ما را با کوچکترین جزییات ضبط کند و آن را به جهانیان نشان دهد؛ پس سعی کنید نقش فراموش نشدنی را در فیلم گردشگران ایفا کنید.
گزارش از: الهه سیف الدین_ خبرگزاری ایمنا
نظر شما