به گزارش خبرگزاری ایمنا، پس از گذر از کوچه‌های تازه‌ساز امین‌آباد و صحبت با اهالی آن، سوار خودرو می‌شویم و خود را برای رفتن به سه‌آباد آخر در منطقه ۱۲ شهرداری اصفهان آماده می‌کنیم.
حدود ساعت ۱۱ بود که امین‌آباد را به قصد محمودآباد ترک کردیم، اما با گذر از کنار زمین‌های زراعی وارد جاده اصلی شدیم و در انتهای آن به چهارراهی برخوردیم که با ورود به آن، راننده به من و همکار عکاسم گفت که اینجا محمودآباد است.
البته ورودی اصلی این محله پس از دانشگاه صنعتی و در حاشیه بزرگراه آزادگان در کنار شهرک شهید منتظری واقع شده و زمانی که در گذر از بزرگراه، خانه‌های نارنجی، قرمز، آبی، زرد و سبز رنگ این شهرک به شدت نظرتان را جلب کرد، کمی جلوتر می‌توان تابلوی ورود به محمودآباد را مشاهده کرد.
محمودآباد آخرین محله از منطقه ۱۲ شهرداری اصفهان محسوب می‌شود و پس از آن محله دیگری وجود ندارد؛ از مسیری که ما از امین‌آباد به سمت محمودآباد حرکت کردیم به یک‌باره وارد دل شهر شدیم، کمی جلوتر به یک پارک کوچک و در نهایت به میدانی رسیدیم که سمت چپ آن، خیابان باریک، اما شلوغ و پرترددی وجود داشت که به گفته اهالی از خیابان‌های اصلی شهر بود.
یک فرهنگسرا و بازیکده کنار پارک قرار داشت و هرچه جلوتر می‌آمدیم به تعداد مغازه‌ها و خانه‌های این خیابان اضافه می‌شد؛ در امتداد و دست چپ این خیابان حسینیه، مدرسه و پایگاه بسیج و دست راست، پست‌بانک، سبزی‌فروشی، میوه‌فروشی و خانه‌های مسکونی واقع شده بود و بیشتر به یک خیابان فرعی در بطن محله می‌خورد تا خیابان اصلی؛ در همین حین با عبور اتوبوس شهری بسیار غافلگیر و تازه متوجه تابلوی ایستگاه اتوبوس در مسیر این خیابان شدم؛ به‌نظرم ابعاد این وسیله نقلیه عمومی برای عبور از این خیابان بیش از حد بزرگ بود، فاصله خانه‌های مسکونی تا اتوبوس کمتر از بیست قدم می‌شد و در صورتی که به ساعت تعطیل‌شدن مدرسه می‌رسید، خیابان قفل می‌شد.
انتهای خیابان به زمین‌های زراعی می‌رسید و در واقع آخر محله به‌حساب می‌آمد که به یک پارک به متراژ ۶ هزار مترمربع ختم می‌شد و دور تا دور آن را برای ایجاد امنیت و وارد نشدن سگ‌های ولگرد به داخل پارک، دیوارکشی کرده بودند؛ به گفته ساکنان به‌دلیل عبور لوله‌های گاز از پالایشگاه اصفهان تا فرودگاه در این حاشیه، ساخت‌وساز ممنوع است و محدوده خارج از شهر محسوب می‌شود.
قدمت محمودآباد به زمان سلطان محمود غزنوی بازمی‌گردد و مردمان آن سابق بر این زرتشتی بوده‌اند؛ این محله از شمال به اراضی گز و برخوار و از جنوب به امین‌آباد می‌رسد، همچنین از غرب به خیابان آسفالته‌ای برخورد می‌کند که از فلکه دانشگاه صنعتی اصفهان آغاز می‌شود و تا پشت محمودآباد ادامه دارد.
طی ۱۰ سال گذشته به دلیل خشکی چاه‌های آب و زیرکشت نرفتن زمین‌های کشاورزی، جوانان این محله به جای زراعت به فعالیت در صنعت به‌ویژه صنعت سنگ‌بری مشغول شده‌اند، همچنین در شهرک صنعتی محمودآباد انواع فعالیت‌ها انجام می‌شود و در صورتی که از حمایت دولت برخوردار باشد، جوانان در این شهرک می‌توانند، خود به تولید دستگاه‌ها بپردازند که در شرایط تحریم بسیار کمک‌کننده است و دیگر نیازی به خروج ارز از کشور نخواهد بود.
بیشتر زمین‌های زراعی محمودآباد بیش از ۵۰ سال زیر کشت نرفته است
محمد باقری ۳۷ سال دارد و فارغ‌التحصیل رشته حقوق در مقطع کارشناسی ارشد است؛ او در محله محمودآباد متولد و بزرگ شده است و همراه خانواده‌اش در این محله زندگی می‌کند؛ از او به عنوان یکی از جوانان تحصیل‌کرده این منطقه درباره مشکلات محله می‌پرسم و او بسیار صبورانه سوالاتم را پاسخ می‌دهد.
باقری می‌گوید: محمودآباد پیش‌تر در تقسیمات شهری از مناطق شاهین‌شهر و برخوار به حساب می‌آمد و از دهه ۸۰ به مناطق اصفهان تعلق گرفت.
او به عنوان یک جوان دغدغه‌مند که در این محله ساکن است، ادامه می‌دهد: این محله را چهار صنعت آلاینده یعنی پتروشیمی، پالایشگاه، نیروگاه و شهرک صنعتی محمودآباد احاطه کرده، از این‌رو مهم‌ترین مشکل محله محمودآباد ب آلایندگی است که ساکنان آن به سختی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند؛ ضلع شرقی محله محمودآباد با شهرک صنعتی و شاپور جدید درگیر است و در ضلع غربی آن پالایشگاه، نیروگاه و پتروشیمی واقع شده است.
باقری ادامه می‌دهد: یکی از دلایلی که محمودآباد به مناطق شهرداری اصفهان تعلق گرفته، وجود همین صنایع آلاینده‌ها بوده است تا بتواند با استفاده از عوارض آلایندگی بخشی از مشکلات خود را برطرف کند؛ محمودآباد غربی‌ترین محله مناطق شهرداری اصفهان است و پس از آن محله دیگری در این کلان‌شهر وجود ندارد و اراضی دیگر مربوط به شهرستان‌های شاهین‌شهر و خمینی‌شهر می‌شود، اما این موضوع به‌رغم تلاش‌های مدیریت شهری سود چندانی برای این محله نداشته است، چراکه شهرداری اصفهان دارای ۱۵ منطقه است و به‌طور قطع در تقسیم بودجه برای منطقه ما و محله محمودآباد که نیازمند اجرای پروژه‌های عمرانی کلان است، رقم قابل‌توجهی باقی نمی‌ماند.
وی می‌گوید: محمودآباد شهرسازی درستی ندارد و عرض معابر اصلی بسیار کم است؛ هنگام تعطیلی مدارس خیابان به‌طور کامل قفل می‌شود و تردد را برای عابران، رهگذران و خودروها دشوار می‌کند؛ آسفالت معابر نیز فرسوده است و خیابان‌ها نیاز به آسفالت‌کشی یا ترمیم دارد.
جوان ۳۷ ساله محمودآبادی ادامه می‌دهد: از دیگر مشکلات این محله نبود مسکن برای جوانانی است که قصد تشکیل خانواده دارند؛ زمین‌های کشاورزی این منطقه حدود ۵۰ سال است که به دلیل کم‌آبی و آلایندگی صنایع، زیر کشت نرفته است، اما شهرداری اجازه تغییر کاربری این اراضی را برای ساخت مسکن صادر نمی‌کند که البته اگر مشکل آلودگی و خشک شدن چاه‌های آب مزارع وجود نداشت، به‌طور قطع ترجیح صاحبان زمین‌ها، کشت و زرع در همین مزارع است، البته طبق طومار شیخ‌بهایی، بر اساس حقابه کشاورزان، دو ماه در سال آب در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد، اما این مقدار کافی نیست، زیرا حفر چاه‌های غیرمجاز شهرک صنعتی و سنگبری‌ها موجب خشکی چاه‌های زمین‌های زراعی شده و عمده محصول این منطقه که صیفی‌جات بوده است، دیگر کاشته نمی‌شود؛ بیشترین محصول این منطقه در حال حاضر گندم، جو و تخمه است که از قدیم بسیار معروف بوده است.
او از اتحاد و تلاش جهادی مدیریت شهری و ساکنان محله می‌گوید و ادامه می‌دهد: مدرسه وحدت در محله محمودآباد با تلاش مردم و کمک خیرین این محله و بدون در نظر گرفتن هیچ اعتباری از طرف آموزش و پرورش ساخته شد، اما در تأمین نیرو برای آموزش همچنان با مشکل مواجه است.
باقری ادامه می‌دهد: محله ما چهار مدرسه در مقاطع دبستان، متوسطه اول و متوسطه دوم دارد، اما در زمینه مباحث درمانی، این محله با مشکلات بسیاری مواجه است و نزدیک‌ترین بیمارستان و درمانگاه به محمودآباد هفت کیلومتر فاصله دارد، نزدیک‌ترین پایگاه اورژانس به محمودآباد در محله عاشق‌آباد است که گاهی ۴۰ دقیقه تا رسیدن آن طول می‌کشد؛ خدمات خانه بهداشت نیز محدود است و بیشتر اوقات کمک چندانی به مردم نمی‌کند.
به گزارش ایمنا، محله محمودآباد یکی از محلات کم‌برخوردار منطقه ۱۲ شهرداری اصفهان است که خدمات عمرانی و فرهنگی خاص خود را می‌طلبد؛ طی سال‌های گذشته اقدامات خوبی از جمله احداث بازیکده جهش و پارک محمودآباد در این محله انجام شده که عمده این فعالیت‌ها از سوی شهرداری و اهالی محله بوده است؛ بافت این محله فرسوده است و به‌رغم تمام تلاش‌ها نیازمند اقداماتی است تا آن را به بافتی کارآمد تبدیل کند.
گزارش از: ریحانه راهپیما
نظر شما