متن و حاشیه سینما ایران از نگاه هفت

به گزارش خبرنگار ایمنا، در قسمت سی و ششم برنامه هفت چهار موضوع و یک فیلم بررسی شد. در بخش اول این برنامه محمد حسین لطیفی به اتفاق سعید مستغاثی و سعید الهی به بررسی وضعیت و آسیب شناسی محتوای آثار سینمایی و رده بندی ‌سنی پرداختند.

بحث با صحبت های سعید الهی شروع شد و در این باره گفت: "در تمام محصولات فرهنگی رده بندی سنی مصداق پیدا میکند. در سال ۹۷ وقتی این موضوع مطرح و انتقاداتی وارد شد. اگر اساسا ما بخواهیم در آن خط سیر حرکت کنیم عملا نمیتوانیم تولید داشته باشیم. اگر واقعا به اصل ماجرا پرداخته نشود یک شو است و هدفمند نیست. امروز خبری را شنیدم که متاسفانه دستور العمل رده بندی سنی رای ابطال موقت دریافت کرده از دیوان عدالت اداری کشور. رده بندی سنی قابل حذف شدن نیست به دو دلیل عمده: اول مجازاتی که برای سینما داران در نظر گرفته شده قابل اجرا نبود و بحث دوم‌محتوا بود.  اینجا بحث است که کم لطفی سازمان سینمایی هویداست. نقد مدیریت فرهنگی در سازمان سینمایی جایگاهی ندارد. محتوای فیلم ها چرا به اینجا رسیده که از مجموع فیلمی که در حال اکران است تماما رده بندی خورده است."

سپس سعید مستغاثی نظر خود را در اینباره بیان کرد: "من کاملا با این رده بندی سنی مخالف هستم. ما بعضی چیزها را فراموش کردیم. به نظر من یادمان رفته که قرار بود چه سینمایی داشته باشیم. در سال ۲۰۱۸، ۴۵ مورد تصویر آزار جنسی کودکان در گوگل پیدا شد. این ها نتیجه رده بندی سنی است. ما بر اساس فرهنگ خودمان باید کارکنیم."

در ادامه سعید الهی خاطر نشان کرد: "این کارها در شان سینما نیست. در سینما مشکل اصلی محتوا است. باید سینما را به مثابه یک رسانه ببینیم. در طول این چهل سال به ما آموخته شده رسانه کارکردهای مختلفی دارد. اگر این آزادی عمل را بخواهید به هنرمند دهیم پس نقش نظارتی کجاست. سینمای متعهد در آن سیاه نمایی مطلق نیست. شورای نظارت را باید سفت نگه داریم. شورای پروانه ساخت و شورای پروانه نمایش داریم. شورای پروانه ساخت مسئول مدیریت محتوا هم هست. باید با توجه به شرایط جامعه فیلم تولید شود. نتیجه اش میشود کاری که باید سازمان سینمایی انجام دهد قوه قضائیه انجام میدهد."

سعید مستغاثی در پایان گفت: "به نظر من خود آن آماری که سازمان سینمایی داد ۸۵ درصد مردم سینما نمی روند. این سیری که طی شد که بعضی از این به اصطلاح تهیه کنندگان کار را به جایی رساندند که فیلم های پرفروش فقط چهار درصد مردم آن را میبینند. ما یک آماری را میدهیم که در واقع در بازی آن هستیم. مثل اینکه یک دونده را از نفس انداختیم و به فکر راه رفتن آخر آن هستیم. این سینما را باید تعطیل کنیم و از نو بسازیم."

بخش دوم برنامه هفت با اجرای محمد حسین لطیفی و با حضور سیدجمال ساداتیان (تهیه کننده فیلم متری شیش ونیم) با موضوع قاچاق فیلم و انتشار نسخه های غیر قانونی فیلم ها ادامه یافت.

لازم به ذکر است که متری شیش و نیم تازه ترین قربانی قاچاق و انتشار بدون اجازه مولف و صاحب اثر است.

ساداتیان در این مورد گفت: "آن چیزی که برای ما اتفاق افتاد خروج نسخه اصلی فیلم ما بود. شاید یک کمی نقض قانون داریم. اعضای صنف باید منسجم تر این کار را پیگیری کنند. سازمان سینمایی گفته که نسخه فیلم را خود ما بیرون دادیم ولی من به قاطعیت میگویم که هیچ کس از ما کپی فیلم را به خارج نداده و چهار نفر شاهد دارم که نسخه متری شیش و نیم از ارشاد خارج شده است."

در سومین میز گرد برنامه هفت با حضور محمد کلهر و صادق علیزاده اخبار و اتفاقات مهم سینمای ایران را مورد بررسی قرار دادند.

محمد کلهر صحبت های خود را با محوریت جشنواره جهانی فجر آغاز کرد: "شاید مهمترین اتفاق سینمایی جابه جایی دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر بود. شاید ایراد به سینمای ایران بر میگردد که مدیر سینمایی خوب نداریم. خیلی کم کسی با شایستگی های خود به جایگاهی رسیده است. اتفاق خوب این دوره انتخاب شورای سیاست گذاری است.  البته یک نکته مثبت که داشت جشنواره حضور کشورهای مختلف در جشنواره بود و یک شناخت نسبی نسبت به برخی کشورها پیدا میکردیم. مورد دوم‌ درمورد قاچاق فیلم های قاچاق شده است. بحثی که الان مطرح شده این است که نسخه فیلم ها با هر شرایطی منتشر میشود. یک‌برنامه ای پشت آن است که انگار یک اهرم فشاری است برای دریافت مجوز پخش آن در شبکه نمایش خانگی یا گرفتن غرامت."

در ادامه صادقی علیزاده گفت: "راجع به بحث تغییر دبیر جشنواره جهانی فجر، آقای میرکریمی باید جهان بینی آکادمی به جشنواره داشت‌. کارکرد جشنواره فرامتنی بود تا سینمایی. با رفتن آقای میرکریمی مضاف بر این شاید دوستان سینمایی نگاهی به جشنواره جهانی ندارند. در مورد قاچاق رحمان ۱۴۰۰ نسخه ای که منتشر شد انتشار نسخه بدون واترمارک این فیلم‌ منتشر شده است. در سه گلوگاه ارشاد ، سینمادارها و عوامل فیلم از یک جایی بروز کرده‌است."

در آخرین بخش برنامه هفت مسعود فراستی، جواد طوسی و محمدتقی فهیم به نقد و تحلیل (دره من چه سرسبز بود) اثر کارگردان بلند آوازه‌ی هالییود جان فورد پرداختند.

محمد تقی فهیم در ابتدا در باره جشنواره جهانی فجر و بحث رده بندی سنی نکاتی را متذکر شد: "تیم وزارت ارشاد و سازمان سینمایی باید این را بدانند که دوران شو تمام شده و اگر قرار است شفافیت صورت بگیرد باید نتیجه اعلام گردد. همچنین بحث تغییر دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر بود که یک گروهی با خود جشنواره مخالف بودند یک سری با عملکرد جشنواره با این تغییرات انگار به اساس این‌مخالفت ها توجهی نکرده اند. درمورد رده بندی سنی هم هرکسی نظر میدهد،  همه حمله میکنند. در خود دنیا ۲۰ سال برای رده بندی سنی کار شد؛ کار فرهنگی باید برای آن انجام شود. آقایان شب خوابیدند صبح تصمیم گرفتند رده بندی سنی  را انجام دهند."

مسعود فراستی در ادامه گفت من با آقای داروغه زاده مسئله دارم "دبیر جشنواره فجر تمام قد با نقد مخالف است. من دو شب با او صحبت کردم و گفتم نقد برای سینما مناسب است گفت اگر شما نقد کنید کسی به ما فیلم نمیدهد. من از حسین انتظامی رئیس با کفایت سازمان سینمایی درخواست میکنم ، من نتوانستم آقای داروغه زاده را توجیه کنم‌، شما قدمی بردارید برای توجیه ایشان چون سینمای بی نقد منهدم است."

محمد تقی فهیم در این برنامه در خصوص فیلم جان فورد ادامه داد: "مقدمه فیلم که با یک بقچه شروع میشود یک دنیاست. من معتقدم این فیلم به ظاهر ساده است، اما یکی از پیچیده ترین فیلم هاست. از طرفی داستان یک انسان و خانواده را میگوید. فیلم انسان قرن بیست است. ما کاملا همزاد پنداری میکنیم. فیلم ساز موضوع را تبدیل به محتوا کرده است. "

جواد طوسی گفت: "جان فورد در کارنامه خود فقط یک وسترن ساز موفق نبوده است در بسیاری از فیلم ها موفق عمل کرده است. در نمای آهسته دوربین که به سمت پنجره می آید چه قدر فیلمبرداری بی نظیر است. خود روایت در راوی اصلی در شکل اجرایی بی نظیر است. این هاست که یک تشخص را به فیلم میدهد. "

جان فورد

مسعود فراستی: "هیچ فیلمسازی تاکنون موفق نشده که تماما فیلمش فلش بک باشد و ما متوجه نشویم. پلان از پنجره رد شدن فقط من را یاد هیچکاک می اندازد که نشان میدهد و میگوید چرا از آن دره میرود. در این فیلم در این دره ما کاملا رابطه پدر و پسر را می فهمیم چیزی که اصلا در سینمای ایران نیست. پاک کردن ذغال از روی دست یک آیین است. در یادآوری که توسط مورگان میشود به نظرم جان فورد خاطره را آیینی میکند. نگاه جان فورد این است که از سنت های انسانی حمایت میکند و اسیر نوستالژی نمیشود."